Αποκόλληση Αμφιβληστροειδούς
Με την πάροδο της ηλικίας (στους μύωπες νωρίτερα), ή μετά από εγχείρηση καταρράκτη, ο ζελές αυτός αρχίζει να «κόβει» (όπως το γάλα ή η κρέμα), να ρευστοποιείται, να συρρικνώνεται και να ξεκολλάει από τον αμφιβληστροειδή χιτώνα. Η καλοήθης, σχεδόν φυσιολογική αυτή εξέλιξη, είναι γνωστή σαν αποκόλληση του υαλώδους υγρού και είναι τις περισσότερες φορές ακίνδυνη.
Τα συμπτώματά της είναι συνήθως σκιές που εμφανίζονται ξαφνικά να αιωρούνται στο οπτικό μας πεδίο και που άλλες φορές μοιάζουν με μυγάκια (μυϊοψίες), άλλες φορές με κλωστές, άλλες φορές σαν ιστός αράχνης κ.λπ. και φαίνονται πιο έντονα όταν κοιτάμε τον ουρανό ή μία ανοιχτόχρωμη επιφάνεια.
Κάποιες φορές όμως, καθώς ο ζελές ξεκολλάει, σε κάποια σημεία που είναι πιο γερά κολλημένος με τον αμφιβληστροειδή χιτώνα, προκαλεί έντονες έλξεις, που εμείς τις αντιλαμβανόμαστε σαν στιγμιαίες λάμψεις (φωταψίες), όπως ένας ηλεκτρικός σπινθήρας ή μια αστραπή, γιατί ερεθίζονται τα οπτικά κύτταρα του αμφιβληστροειδή. Οι έντονες αυτές έλξεις, μπορεί μερικές φορές να προκαλέσουν ρήξη αμφιβληστροειδικού αγγείου και υαλοειδική αιμορραγία ή σκισίματα στον αμφιβληστροειδή που τα ονομάζουμε ρωγμές.
Τα συμπτώματα μιας υαλοειδικής αιμορραγίας είναι κι αυτά σκιές στο οπτικό μας πεδίο, εμφανίζονται όμως ξαφνικά και συνήθως είναι πιο πυκνές από εκείνες της αποκολλήσεως του υαλώδους υγρού. Αν η αιμορραγία δεν συνυπάρχει με ρωγμή, τότε δεν χρειάζεται ιδιαίτερη θεραπεία, γιατί μετά από λίγο καιρό απορροφάται.
Αν όμως υπάρχει ρωγμή και παραμείνει χωρίς θεραπεία, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να περάσει μέσα απ’ αυτή ρευστοποιημένο υαλώδες υγρό, το οποίο θα αρχίσει να ξεκολλάει τον αμφιβληστροειδή χιτώνα από τα τοιχώματα του βολβού με τελικό αποτέλεσμα την αποκόλληση του αμφιβληστροειδή, μια κατάσταση πολύ σοβαρή, που άν δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα χειρουργικά, οδηγεί σε τύφλωση.
Αντίθετα, οι ρωγμές αντιμετωπίζονται πιο εύκολα, στο ιατρείο, με θερμικό λέιζερ συνήθως Argon. Mε το λέιζερ, το οποίο είναι ανώδυνο, «σφραγίζουμε» τα όρια της ρωγμής, έτσι ώστε να μη μπορεί να περάσει υαλώδες υγρό πίσω από τον αμφιβληστροειδή και να τον ξεκολλήσει.
Τι θα πρέπει να κάνουμε αν ξαφνικά δούμε μυγάκια ή λάμψεις;
- Να μην πανικοβληθούμε.
- Να αποφύγουμε κάθε έντονη σωματική προσπάθεια (π.χ. βάρος, σκύψιμο κ.λ.π.).
- Να επισκεφθούμε το συντομότερο τον οφθαλμίατρό μας.
Ρωγμή αμφιβληστροειδούς πριν και μετά το λέιζερ
Ο οφθαλμίατρος εκτός των άλλων εξετάσεων θα κάνει και βυθοσκόπηση, δηλαδή θα εξετάσει το εσωτερικό του ματιού με ένα ειδικό φακό για να δει αν υπάρχουν αποκόλληση υαλώδους υγρού, αιμορραγίες, ρωγμές, αποκόλληση αμφιβληστροειδούς κ.λ.π.
Για την εξέταση αυτή θα χρειαστεί προηγουμένως να γίνει διαστολή (μυδρίαση) στις κόρες των ματιών, με σταγόνες ειδικού κολλυρίου. Μετά την εξέταση αυτή, η όραση θα είναι θολή για μερικές ώρες.
Η θεραπεία θα εξαρτηθεί από τα ευρήματα της εξέτασης.
Αν υπάρχει μόνο αποκόλληση υαλώδους υγρού, τότε δεν θα χρειαστεί κάποια ειδική θεραπεία, αλλά παρακολούθηση με επανεξέταση μετά από λίγες μέρες και συστάσεις στον ασθενή να αποφύγει το έντονο σκύψιμο, τα μεγάλα βάρη και γενικά κάθε έντονη σωματική προσπάθεια.
Αν βρεθεί ρωγμή στον αμφιβληστροειδή, τότε θα χρειαστεί να γίνει λέιζερ στην ρωγμή.
Αν, τέλος, υπάρχει αποκόλληση του αμφιβληστροειδή, τότε θα χρειαστεί χειρουργική επέμβαση, η οποία θα πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό.
Η επέμβαση θα γίνει με γενική ή τοπική νάρκωση και ο ασθενής θα παραμείνει για 1-2 μέρες στο νοσοκομείο.
Η συχνότητα της αποκόλλησης του αμφιβληστροειδή είναι αυξημένη στις εξείς περιπτώσεις:
- Σε άτομα που έχουν μεγάλη μυωπία
- Μετά από τραυματισμό του ματιού
Σε ορισμένα νοσήματα όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, το σύνδρομο Marfan, οι ραγοειδίτιδες κ.α.